Ülkenin ekonomi politikalarının oluşturulması ve uygulanmasının verimli ve bütüncül halde sağlanması için kurulan Ekonomi Koordinasyon Kurulu, kuruluş amaçları çerçevesinde gelişmeleri izlemek, değerlendirmek ve kamuoyunu bilgilendirmek üzere geçtiğimiz günlerde toplandı.

Değerlendirmeler yanında aslında piyasaların da beklentisi, açıklanması beklenen Orta Vadeli Planın genel çerçevesiydi.

On yıldır devam eden ve iyileşme yerine her geçen gün daha da derinleşen ekonomik krizi toplumun her kesimi hissetmeye başladı. Öyle ki ülkenin bir türlü arasına mesafe koyamadığı enflasyon olgusu yine ülkeyi esir aldı. Enflasyonun toplumsal etkilerini sarsıntılar halinde yaşamaya devam ediyoruz.

2014 yılında da ekonominin şimdiye göre çok çok iyi olduğu yıllarda Ekonomi Koordinasyon Kurulu yine toplanmış ve Orta Vadeli Programı açıklamıştı. O yıllarda Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Başbakan Ahmet Davutoğlu idi. Ekonomi yönetiminde Ali Babacan ve Mehmet Şimşek bulunuyordu. OVP o yıllarda istikrarın sürmesi adına hakiki manada ülkeye artı değer katan reel sektörü destekleyen adımlar içeriyordu.

Zaman tünelinden geçiyormuş gibi oluyoruz ekonomi kurullarının planlarını dinlerken. 10 yıl önce uygulanamayan programın değişik bir versiyonundan bahsediliyor. En önemli tema olarak ‘’kurala dayalı’’ ekonomiden bahsediliyor. Kurala dayalı derken ‘’kişiye bağlı olmayan’’ manasını da çıkarabilirsiniz.

Uzun yıllardır ülkede hüküm süren ekonomi politikalarından dönüş sinyalleri olsa da geçen yıllar heba edilen harcamalar kimin hangi tutarsız ısrarları sonucu olduğunu aslında herkes biliyor. Herkes biliyor aslında ‘’zarların hileli’’ olduğunu ve su alan teknenin batmak üzere olduğunu.

Bir kişinin belirlediği ve uygulattığı ekonomik kararların piyasanın doğasına ve ihtiyaçlarına uygun olmadığından dolayı uygun arz\talep dengesi, özerk para politikası, gelir-gider dengesi, reel sektörün desteklenmesi gibi daha rasyonel adımlardan bahsediliyor.

Ekonomi ne kadar rasyonel olan hayatın kendisi ise siyaset de bir o kadar hayalcidir. Ekonomi rakamların demir cenderesi içinde gerçeklerle yol alır. Ekonomik kriz derinleştikçe anlaşıldı ki lafla peynir gemisi yürümez, yürümüyor. 10 yılda ülkede rant alanı kalmadığı gibi yüksek faiz verilmese dış sermaye de ülkeye adım atmıyor.

Devletle iş yapan müteahhitlik sektörü hak edişlerini alamadığından birer birer batıyor. Bazı şirketler ise nokta atış yöntemlerle vergi muafiyetleri ve müşteri garantili ihalelerle bugünlerini değil geleceklerini de garanti altına almış durumda. Kur Korumalı Mevduat sisteminden beklenenlerden ziyade çok pahalıya mal oldu ve hazineyi talan etti.

Kaynak yaratmak adına devlet eliyle hırsızlık adına da gelebilen Enflasyon kaldı. Talebi kısmak yani halkı yoksullaştırarak alım gücünü düşürmek elde kalan son devlet politikası haline geldi.

Aslında enflasyon örgütlü bir şekilde, kitabına uygun bir hırsızlık yöntemidir. Devlet bütün kudretiyle elini halkın cebine sokar ve bir sülüğün kan emmesi gibi halkın cebindeki parasını çalar. Paranın değer kaybetmesi şeklinde kendini gösteren fiyatların yükselmesi, halkın cebindeki parayı enflasyon oranında çalarak sistematik bir soygun gerçekleştirir.

Hiç kimse kendini kandırmasın. Büyük ideallerle ahlakın öncelendiği bir siyaset tarzını ülkede egemen kılmaktan bahsetmesin. Siyaset serveti yeniden dağıtacak güce ulaşmak için, herkese boyun eğdirmek ve en geniş tabanlı halk desteğinin elde etmenin yegâne yoludur.

Siyasetçi kendi sermaye grubuna para kazandırırsa siyasi faaliyetlerini, seçim kampanyalarını kolayca finanse edebilir. Bu güç medyasıyla, parti teşkilatıyla, eşantiyon dağıtmakla, yağmacı bir adanmışlar grubu oluşturmakla da sınırlı değildir. Devletin kasasından ulufe dağıtır gibi bazı kesimlere ilave kazançlar sağlarsınız. Mesela bugün EYT’nin hazineye getirdiği yükle ekonomik krizin derinleşmesinde ana etken olduğu varsayılabilir. Bu konuyu tartışmak da aslında beyhudedir. Önemli olan iktidara seçimi kazandırdı mı kazandırmadı mı siz ona bakın.

Enflasyon da aynen bu şekildedir. Piyasaya daha çok da yandaşa dağıtılan karşılıksız paralar bir süre sonra enflasyon olarak dar gelirlinin karşısını çıktı ve her geçen gün cebindeki paradan enflasyon oranında ‘aşırmaya’ devam ediyor.