Ekonomi ya da diğer adıyla iktisat mal ve hizmetlerin üretim, tüketim ve dağıtımı inceleyen sosyal bir bilim dalıdır. İncelemeleri yıllara dayanan bilimlerin amacı kendi yıllarında ki ekonomik gidişata çözüm olmak ve gelecek yıllara temel oluşturmaktır. Bilim dalları her zaman bir problemi çözmez, bazen de mevcut durumu tespit eder.

Türkiye’de son yıllarda yaşanan ekonomik seyir sonraki yıllara tecrübe olmaktan çok uzaktadır. Çünkü ekonominin temel dinamiklerinden çok çok farklı uygulamalar ben ekonomistim diyen ülke idarecileri tarafından pervasızca uygulandı. Şimdi gelinen noktada ekonomik kriz ülkeyi kasıp kavurmakta.

Asgari ücretlisinden emeklisine, memurundan zenginine her aşamada tüm vatandaşlar bu durumdan nasibini alıyor. Nasibini alıyor demek ele geçen bir şey gibi algılanmasın. Tüm vatandaşlar ekonomik bir bedel ödüyor.

Amacı hala anlaşılamayan ilginç deneysel politikalardan çıkış ekonomi piyasasına nefes aldırdı elbette ama bu politikaların bedelinin ödenme zamanı da geldi çattı. Bedel ödemeye alışkın olmayan politikacılar süslü cümlelerle vatandaşa bedel ödemeye hazır olun diyor.

Hükümetin açıkladığı kamuda tasarruf ve verimlilik paketi ekonomik krizin ayak seslerinin bir karşılığıdır. Toplumun yaşadığı kriz karşısında lüks içinde yaşayan siyasetçileri eleştirmesi elbette doğal bir durumdur. Ama bu eleştirinin dozunun yükselmesi siyasetçi için çok korkutucudur. Çünkü eleştiri eşik seviyesi artıkça bedel ödeme zamanı yaklaşır.

Kamuda tasarruf paketi komuoyunun bir başarısı olarak da düşünülebilir. Lüks yaşam tarzının ön planda tutulması açlık seviyesinin altında yaşayan toplumun önemli bir kesimin dikkatinden kaçmamıştır. Seçmenin sayısal olarak önemli bir kısmını oluşturan emekliler, ortalama açlık seviyesinin yarısı kadar maaşa mecbur bırakılırken bu durumu gözden kaçırması imkansızdı.

Biz halkımıza güveniyoruz diyen siyasetçiler, seçmen iradesi çok önemlidir diyen politikacılar seçmeni sayesinde nasıl rahat bir hayat yaşayacağını gayet iyi bilmektedir. Ancak fark ettikleri bir durum da artık ülkede vatandaşın sabır seviyesi çok zorlanmaktadır. Aynı zamanda ekonomik olarak da geminin yüzeceğe deniz bitmiş karaya oturtulmuştur.

Şimdi halkın desteğini almak isteyen siyasetçi, siyasetçiliğini bir kez daha ön plana çıkararak halktan istemeden önce kendi ‘kamunun tasarrufları’ adı altında bir göz boyama ile sahneye çıktı.

Kamuda tasarruf planının çeşitli ana başlıkları bulunmakla beraber en dikkat çekici olanı taşıtlar kısmı gibi görünüyor. Ancak burada vurgulanması gereken taşıtlar deyince sadece kara taşıtları vurgulanıyor. Sık sık gündeme gelen uçak filolarına yönelik bir tasarruf planı ortada yok. Taşıtlar için ihtiyaç fazlası tabiri kullanılırken uçak filosu için nasıl kullanılacağına yönelik bir açıklama daha getirilmemiş.

Elbette güvenlik ve konfor önemli. Kaldı ki İran da yaşanan helikopter kazasından sonra bu durum daha iyi anlaşılır. Yine güvenlik ve konforun üst sınırı da olmaz. Ulaşım için devlet yetkilisinin özel uçakla seyahat etmesi elbette zaruridir. Ama aynı anda birden fazla uçakla seyahat edilirken tasarruf edildiğini söylemek hayalcilik olur.

Güvenlik önlemi diye onlarca, yüzlerce, binlerce personel görevlendirmek bir seviyeden sonra israftır. Tasarruf isteyen verimliliği artırmanın yanında aynı zamanda harcamalarını gözden geçirmelidir. Kamu hukukunu elbette ben anlatacak değilim.

Sahabeden Hz.Ebu Zer Muaviye’nin ‘sarayımı nasıl buldun’ sorusuna kıyamete kadar eskimeyecek cevabı verir; ‘’eğer bu sarayı kendi paranla yaptırmışsan israf, halkın parasıyla yaptırdıysan ihanet ve haramdır kul hakkına girer’’.