Önceki yazımızda bir önceki seçim sonuçlarını ülke sonuçları olarak değerlendirmiş, yerel seçim sonuçlarının genel seçim sonuçlarından daha belirleyici olduğunu vurgulamıştık.

Türkiye gibi merkezi otoritenin her geçen gün ağırlığını hissettirdiği ülkelerde yerel seçimler ve yerel yönetimler toplum için oksijen sahasına dönüşmüş durumdadır. Dünyanın farklı coğrafyalarında ülkelerin yerel seçimlerinde muhalif kesimin kazandığı yerel yönetimler aynı zamanda o ülke için demokrasi varlığının emaresi olarak örneklendiriliyor.

ABD’de cumhuriyetçilerin başkanı Trump döneminde Chicago, Los Angeles ve New York gibi büyük eyaletler demokratların yönetimi altındaydı. Senatonun etkin olduğu ABD’de demokrasi çok şey ifade ediyor. Rusya’da Putin’in yeni devlet başkanı olduğu dönemde Moskova’yı muhaliflerin temsilcileri yönetiyordu. Dünyanın farklı ülkelerinden bu bilgileri çoğaltmak mümkün.

Devletin uygulamalarında asıl amaç olan toplum refahını yükseltmek için en etkin araç yerel yönetimlerdir. Direkt olarak halkın hayatına dokunabilen bu yönetim şeklinin yöneticilerini seçmek elbette ve doğal olarak halkın hakkıdır.

Trafikten konut güvenliğine, çöplerin toplanmasından içme suyunun kalitesine, iç güvenlikten eğitime kadar ülke için halkın hayatına dokunan devlet uygulamaları belediyeler yoluyla gerçekleştirilir. Bu nedenle gelişmiş ülkeler yerel yönetimlerin yetki düzeyini artırırken merkezi devletin yönetim gücünü sınırlandırmaktadır.

Geçtiğimiz dönemde ülkenin en büyük şehri İstanbul’un belediye başkanlığını kazanan muhalefet temsilcisinin yönetim esnasında birçok yetkisinin merkezi idare tarafından belediye meclisi yoluyla sınırlandırıldığı görüldü. Bu durum yerel yönetimlerin Türkiye’deki durumunu özetleyen önemli bir süreçtir. Elbette bu sürecin seçmenin gözünden kaçmadığını da bu seçimde görmüş olduk.

Yerel seçimlerde yöneticilerin seçilmesi süreci parti tüzüklerinde açıkça belirtilmiş. Parti başkanından mahalle temsilcisine kadar tüm temsilcilerin demokratik bir süreçle belirleneceği, kamuoyu yoklamalarının bu tercihte önemli bir belirleyici olacağı vurgulanmış olmasına rağmen seçmen terciğinin listelere yansıma oranı çok düşük seviyelerde kalmış. Partilerin yönetim kademeleri ben demokratım diyen despotik insanlarla dolu. Belirli bir makama gelen kişiler her kararda mührü olsun, kanaati geçsin istiyor.

Kendi bulunduğum ilçe belki de tüm ülkeyi özetler. AKP’de aday başvurularının ardından değerlendirme süreci başladı. Adaylar kendilerini seçtirebilmek için tüm kulisleri kullandılar yine de rahat edemediler. Çünkü kendilerini kesin aday göremediler. Ulusal anket şirketleri değerlendirme yapma adına aradığında ise ilçemizde başvuru yapan adayları değil adaylığı söylemde kalan kişileri sordu. Adayların değerlendirme sürecinde ise parti merkezinin belirlediği 3 kişiden oluşan bir heyet etkili oldu. Sanki bir heyet karar veriyormuşçasına demokratik bir hava eserken başvuru yapan adayların anket firması tarafından hiç sorulmaması çok düşündürücüydü. MHP için adaylık başvuruları alındı. Parti merkezi kararını verdi ve aday belirlendi. İYİ Parti, CHP ve Yeniden Refah partisi adayları da benzer şekilde seçildi. Biz seçmenler ise partilerin bize dayattığı belediye başkan adaylarını seçtik.

Ülkede yerel olarak önemli bir gücü elinde bulunduran ve ülke için yeni liderler yetiştirme potansiyeli yaratan belediye başkanlıklarının seçilmesi parti yönetimlerinin fırsat verdiği kadarıyla bu şekilde gerçekleşti.