Fiyatlar genel seviyesinin düzenli olarak artışını ifade eden enflasyon hızla yükselmeye devam ediyor. Son yıllarda gündelik hayatta daha belirleyici olan enflasyon uygulanan olumsuz politikalar nedeniyle hayatımızda belirleyici bir konuma erişti.

Halktan toplanan vergiler ile oluşturulan devlet bütçesinin liyakatsiz kişilerin hâkimiyeti ve harcama yetkisi ile son kuruşuna kadar harcanması ve yetmeyen yerde borçlanılması önlenemez bir sona doğru devlet bütçesini ve kamu idaresini götürmektedir. Tarihinin en düşük rezerv stokunu gören Merkez Bankası borçlanma yoluyla bu açığını kapatmaya çalışmaktadır.

Elinde birikimi bulunmadığı gibi fazlasıyla borçlanan merkez bankası piyasalara güven veremiyor ve attığı adımlarında bir etkisi kalmamasına neden oluyor.

Türkiye Ekonomi Modelinin akıldışı olduğunun itirafı yeni ekonomi bakanı tarafından açıklanması ile herkes ekonomik değişimi ve reformları beklemeye başladı. Zira hasarın kabullenilmesi ve görülmesi yeni adımların atılmasının ya da reformların en büyük dayanağı olur. Gelişen dünya ekonomisi değişen piyasa şartlarına ülkeyi hazırlayabilmek için sürekli bir ilerleme içinde olunması kaçınılmaz bir gerçektir.

Reform dendiğine bakılmasın, amaç bir yenilik değil günü kurtarmaya yönelik bazı adımlarmış. Bu durumun en net örneği sermaye toplayabilmek için kur farkının hazine tarafından karşılandığı Kur Korumalı Mevduat ürünüdür.

Bankaların mevduata verdiği en yüksek faiz oranının yanında bir de oluşabilecek kur farkının garanti edilmesi ürünü çekici hale getirmişti. Önceleri baskılanan kurda bir artış olmasa da son dönemde ciddi bir artış yaşanmaktadır. Bu durum hazine üzerinde ciddi bir yük oluşturmaktaydı.

Toplumda her kesimden toplanan vergilerin KKM yoluyla sermaye sahiplerine faiz ve kur farkı olarak dağıtılması tam olarak fakirleşen halktan sermaye transferi olmasının yanında hazineye de bir yüktü. Son değişiklik ile bu yük merkez bankasına kaydırıldı.

2000’li yıllarda yaşanan ekonomik kriz ile birlikte merkez bankası bağımsızlaştırılıp üzerinde hiç yük bırakılmaması önemli reform adımlarından olmuştu. Şimdilerde atılan adımlar eski yıllara dönüşün sinyallerini oluşturmakta.

Bankalara verdiği sermayeler yoluyla topladığı faiz gelirini yılsonunda hazineye aktaran merkez bankası için artık yeni bir gider kalemi de KKM oldu. Artık yılsonunda hazineye aktardığı tutarın bir kısmıyla KKM’yi fonlayacak.

Merkez Bankasının KKM yoluyla piyasaya doğrudan para sürmesi enflasyonu da tırmandıracak. Enflasyonla mücadele politikalarını aksatacak demeyi çok isterdim ancak henüz ortada enflasyonla mücadele politikaları görülmüyor.

Ülkenin içinde bulunduğu sermaye yetersizliğine dayalı ekonomik daralmadan çıkış ilk adım olarak görülüyor. Bunun için olabilecek her ürün için ilave vergi ve zamlar yoluyla boşalan hazinenin doldurulması hedefleniyor.

Elbette kemer sıkma daima dar gelirli vatandaşa kalıyor. Devleti idare edenler temsilden tasarruf olmaz derken, tasarruf ulvi bir görev olarak en önemli harcaması gıda olan vatandaşa kalıyor.

Unutulmamalı ki toplum kendi tercihlerinin karşılığını görüyor. Seçimlerde ‘’verin yetkiyi görün etkiyi’’ diyen siyasetçiye rağbet edilmesi seçmenin bir bildiğinin olduğunu varsaymamıza bir gerekçedir. Ancak görülecek etki ile ilgili ciddi şüphelerin oluştuğu da muhakkak.