Geçen gün bankada yan gişede emekli bir abinin gişe memuru ile konuşmasından çok etkilendim.

Maaşında bankanın ve 2 taksitle mal aldığı yerin icrası olduğunu söyleyince birde eksi bakiyesinin olduğunu söyleyince banka memuru bizde icra daireleri gözüküyor.

O nedenle emekli maaşının kesildiğini söylüyor.

Hatta maaşının yarısının neredeyse faizine gittiğini söyledi.

İnsanımız bu yüzyılda maalesef kooperatifleşme, vakıflaşma veya yardımlaşmayı kaybettiği için kalabalıklar içerisinde yapayalnız.

Hatta herkeste var benim neden olmasın yarışı insanı yanlışa ve yalnızlığa itmekte.

Ne güzel özetlemiş Nuri Pakdil; “Yapayalnız dolaşıyor bu çağın insanı, çünkü birlikte yürüyecek kadar güvenmiyor kimse birbirine."

Şimdiki köleler taksitle yaşayıp borç ile ölüyorlar..

Yılmaz Erdoğan'ın  bir dizisi İnci Taneleri ortalığı resmen kasıp kavuruyor.. Diziyi izlemiyorum.

Dizi izlemeye sabrım yok. Zamanım yok.

Ama millet Dilber ile uzaya giden Alper arasında ortada bir yerde.

Havada duruyor.

Ne uzaya gidebiliyor nede ayakları yere basabiliyor.

Herkeste bir melankoli hali..

Uçuyor.

Kendine bir yer bulamıyor.

Kimisi uzaya giderken kimisi benliğini pazarlayarak hayatta kalma savaşı veriyor.

Bu durum toplumsal ayrışmayı iyice artırıyor.

Tabi ki çürümeyi de..

Ya büyük yalnızlıklar büyümeye devam ediyor.

Dağ başlarında veya yaylalarda ıssız eski evlerin satışlarında patlama var.

İnsanoğlu kendinden kaçar oldu.

Nereye kaçıyorsun dendiğinde.

Ağzından tek cümle çıkıyor.

Yalnızlığıma..