İnsan değerli hissettiği yerde canlanır, hayat bulur, açar, serpilir, büyür ve huzur içerisinde ölür. Değer görmediği yerde ise solar, içe kapanır, canlılığını yitirir, diri diri toprağa gömülür. Değerli hissettiren insanlar şifa olur, iyileştirir; sürekli değersiz hissettirenler ise güçsüz kılar, tüketir, hasta eder, öldürür.

Galiba ben bunlardan biriyim.

Kötü bir insanım. Sağımda solumda ot dahi bitmiyor. Ama iyi niyetlerimi bir bir idam sehpasına çıkarıp sallandırdıktan sonra oldu bunlar. İnsanın kendinin celladı  olmasından daha narsist bir durum yok galiba.

Kötü insanla işbirliği yapan Lut Aleyhisselam’ın hanımı peygamberlik hanedanından mahrum kalırken, Ashab-ı Kehf’in köpeği bir kaç gün iyi insanlarla arkadaşlık ettiği için yüksek bir seviyeye çıktı.

Uzun zamandır bir köpek arıyorum.. Dostluğu arar gibi. Bir dost.

Anlıyoruz ki kötü bir arkadaş insanı insanlıktan çıkarıp en alçak düzeye düşürdüğü gibi, iyi arkadaş da insanı en yüksek mertebeye çıkarıyor.

Ama arkadaş bulmakta çok zorlandığım gerçeğini inkar edemem. Herkes çok yapmacık.

Bir söz bazen bir insanı hasta yatağından kaldırabilir.

Umut­suz bir durumda gözüken bir hasta, sevdiği insandan işiteceği güzel bir sözle, yepyeni, pırıl pırıl bir hayata kavuşabilir.

Aynı şekilde alaycı bir dudak büküş, hakaret dolu bir ses tonu bir insanı ölüme götürebilir. İnsan ruhu o kadar hassas, o kadar ince ki.

Fakat bir gün önce köpek gibi azarladığına bir gün sonra canım cicim demek o kadar yapmacık geliyor ki insanın midesi kaldırmıyor.

Dişlerim döküldü, saçım ağardı,

Yaşın ne günahı, yaş bahanedir.

Talihim taş attı, başımı yardı,

Buna taş neylesin taş bahanedir.

Bahtiyar Vahapzade insanın talihinden bahsederken biz bahttan bahsederiz.

Talihim yok bahtım kara diyemem. Allah yüzüme bakmış.

Ama bir yerde insanı yolunacak kaz gibi gören bir gidişe de engel olmam lazım.

Bu günlerde dilimde dolanan bir anonim türkü var.

Zeynep Bakşi Karatay tarafından söylenen versiyonu şu an beni yerle yeksan etmekte.

Şu dünyanın gam yükünü çeken var mı benim gibi
Gece gündüz gözyaşını döken var mı benim gibi

Talihim yok bahtım kara böyle hayat batsın yere
Sinesine vura vura ölen var mı benim gibi
Şarkısını dinlerken  bir tek benim mi sesim çıkıyor.

Kısık ve cılız.

Ve de içimden.

Yok!!

Her şeye rağmen dilimden düşmeyen duamdır.

Tavsiye ederim.

"Allah'ım, karşıma çıkaracağın dost,
Benden önce Sana uğramış olsun."