Eski günler mi güzeldi yoksa biz mi güzeldik.

Bence güzeldik biz eskiden hem de çok güzel.

Sahiciydi her şey. Sanal dünyamız yoktu.

Eti için şehirdeki  bir tek kasap amcayı severdik.

Babam uzun kulak keçiyi kasaba verdik deyince de gelin verdik der gibi anlatırdı babam.

Damda ki ineğin memesinden düşenle bir ev aç kalmazdı.

Sütünden, yoğurdundan, çökeleğinden nasiplenirdi ev halkı.

Etsiz yemek olmazdı. Maaş almaya gidince yarım kilo kıymayı ne de heyecanlı taşırdı babam.

Çorbaya mı, yemeğe mi katsam derken hepsine birden yetirebilen yarım kilo etten ay sonuna kadar kaşık kaşık katarak yemeği tadlandıran mucizenin adıydı annem.

Ne de neşeliydi o sofra. Kartol yahnisi ve taze tereyağlı köy ekmeği..

Halil İbrahim sofrası olsun diye dua ederdik her yemekten sonra.

Yemeğin yanında bilmezdik kolayı.

Ayran birde bazen kuşburnu suyu oldu mu değmeyin keyfimize.

Sonra güzel olmaktan mı sıkıldık ne, köyden mi sıkıldık bilemiyorum.Büyük şehre göçtük  büyüdük birden. Büyük şehir mi büyüttü bizi biz mi şehirleri büyüttük bilemiyorum.

Sahici gelmedi hiçbir şey.

Adam sanıp köy kadar menfaat için bir çok insana yaklaştık, adam sandık seviyor gibi yaptık.

Ona mı yaklaşsam, buna mı derken hepsinde birden İnsanlığımızı bırakmanın rezilliğiydi yaşamak bize ders olmadı.

Güzeldik biz eskiden, ama çok eskiden.

Uzaklaşmadan önce bize sahici gelen şeylerden...

Eskitti eskileri insanlar..

Ne anılar kaldı..

Ne sıcacık bağlılıklar nede soba başında dedemin hikayeleri.

Nerde o güzel insanlar..?

Dedem vefat edince nineme senin yüzünden dedem öldü deyince.

De get fırıç( odun fırınında kurutulmuş yaban armudu) akıllı bizi bırakıp gitti sanki öbür dünya daha güzel derdi.

Akşamları soframızda cips,jelibon,kuruyemiş cola yoktu.

Hedik,alıç , ahlet birde yaban elma oldu mu muhabbetler başka olurdu.  Gaz lambalı gecelerde.

Gönülden gönüle sarılanlar el sallayıp gittiler.

Vefayı unutmayanlar artık İstanbul’da vefasız Ensenyurt’a taşınmışlar

Cefayı birlikte sırtlayan dostlar sefasını sürerken ayrı ayrı dünyalarda bayramdan bayrama mesaj dahi atmaz olmuşlar.

İki elden bir olan fakat bir elin nesi  iki elin sesi üç elin neşesi var diyenler nerede.

O güzel insanlar nerde..

Sahiden eski de mi kaldılar.

Yoksa biz mi eskidik.

Galiba bize birşeyler oldu.

Ne oldu ise azar azar oldu.

Eskilere nazar oldu.

Yazarlar yenileri yazar oldu.

Sonbahar geldi eskiler hazan oldu.