Çok bilinen bir hikaye vardır.

Kral, dondurucu bir kış mevsiminde gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafıza sordu:

-Üşümüyor musun? Muhafız;

-Ben alışığım kralım dedi.

Kral;

-Olsun sana sıcak tutacak elbise getirmelerini emredeceğim dedi ve gitti. Ancak bir süre sonra emri vermeyi unuttu...

Ertesi gün duvarın yanında muhafızın soğuktan donmuş cesedini gördüler ama muhafız duvara bir şeyler karalamıştı. Duvarda şunlar yazıyordu :

"Kralım, soğuğa alışkındım, fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü!

Türlü vaatlerle, insanları bekleterek bir umuda bağlayarak kesinlikle imtihan etmeyin. Çünkü insan, bekletildikçe değişir. Beklettiğiniz kişi hakkınızda telafisi imkansız olumsuz düşüncelere girer.

Önce umudu öldürürsünüz.

Ardından sevgi, saygı, güven ölür...Dostluk ölür, muhabbet ölür!

Fakat anneler tam tersidir. Umudu yaşatmak için ölürler.

Hem de ne ölümler ne hikayeler. Ara sıra sabah programlarında haber olan anne ölümleri vardır. Ve sarsıcı hikayeler.

Ama evladını yaşatmak için canlı canlı tabuta giren anneler gördüm. Hiç gözyaşımı tutamam. Dökülürüm. Sürahiden boşanan yağmur gibi..

Tek vaat etmeyen annedir.

Hz Ömer’e sitem eder torunlarına taş kaynatır fakat umut verir anne.

Vaat etmez. Tencere kaynıyor ise içinde yemek olmasa dahi doyar yavrular.

25 yıldır 'evladım bir gün gelecek' diye taş kaynatan (umut büyüten) Diyarbakır anneleri, umut anneleri  kuzularına kavuşamadan birer birer vefat ediyor...

Bazen de evlat ölüyor. Evlat öldü mü anne zaten ölüyor.

Taş kaynaya kaynaya hamura döndü... Fakat barış umutlarımız bir türlü gerçeğe dönemiyor.

Su tükendi...,

Kazan çatladı, sabır tükendi ve gök çatlayacak.. Ateş sönmek üzere. Yüreğimizde ki ateş.

Yaşlı kadının koca halifeye dediği sözler ile

"Eğer Halife Ömer, şehrinde üç yetimin ağladığından habersiz ise o makamda niye oturup durur ki?"

Bilmem anlatabildim mi? Anne ağlar ama umut kaybolmasın diye gizli gizli ağlar. Allah’tan başka göremez kimse ağladığını.

Anneler ağlıyor. Yavrular ağlıyor. İnsanlık ağlıyor.

Gören yok, duyan yok, halden anlayan yok.

UMUT yok..

Çiçek veren çok çiçekli mendil veren çok.. Ama gözyaşının dinmesi için halen umut yok.

Umudu yeşerten anneler bugün anneler günü..

Üzgünüz..