Bana değmeyen yılan bin yıl eyvallah dedirterek  bir eli yağda bir  eli balda yaşıyor.

Acılar insanı daha güçlü kılar dediler ; niye demeden dedik eyvallah.

Başladık her şeye eyvallah demeye ;

Gidene eyvallah... Gelene eyvallah…

Yorana eyvallah... Sorana eyvallah…

Gönlümüzü kırana eyvallah... Yetim malı yiyene eyvallah.

Yerden yere vurana eyvallah dedik...

Biz alttan aldıkça zeytinyağı gibi hep üste çıktılar..

Ona da eyvallah.

Eyvallah kelimesi için tanımı Allahaısmarladık sözcüğüdür. Aynı zamanda teşekkür ederim, kabul ediyorum, peki, hoşça kalın anlamları da bulunur. Ancak samimi ortamlarda eyvallah kelimesine sıklıkla yer verilir. Her ortamda kullanılmaz..

Biz samimi olduğumuz için bize hep eyvallah..

Galiba bunu ya biz yanlış anladık. Ya da karşı taraf işine geldiği gibi anlamlandırdı.

Biz esasen amenna demek istemiştik manasında eyvallah.

Yaşayanlar bir gün ölür, bir gün ölür elbette

Ağaçlarla, balıklarla, kuşlarla ben amenna

Ağlayanlar bir gün güler bir gün güler elbette

Uyanmakla, anlamakla, bilmekle ben amenna

Kısa çöp uzun çöpten hakkını alır elbette

Direnmekle, kurtulmakla, barışla ben amenna

Ahmet Kaya bir eserinde kısa çöpten bahsederken asırlar evvelinden "Peygamber Efendimiz hadisi şerifinde 'Kıyamet gününde hakları mutlaka sahiplerine vereceksiniz. Hatta boynuzsuz koyun, boynuzlu koyundan hakkını alacaktır' buyurmuştur. Kurbanlık hayvanlarımızın hakkına girmeyelim" ...

 Hatta boynuzsuz koyun, boynuzlu koyundan hakkını alacaktır' buyurmuştur. Amenna..

Ne çok alttan aldık her sözü karşımızdaki haklı imiş gibi.

Ne çok tahammül ettik bu suratsızlara, meymenetsizlere.

Güçlü olalım derken; nefesimiz yetmez oldu doğru ve haklı olduğumuzu anlatmaya.

Suçlu olduk...

Yok sayıldık. Sıfır etkisiz eleman olarak görüldük hayatta basit ve hür insan gibi.

Velhasılıkelam;

Hüzne hüküm giydik her daim.... Kaşlarımız çatık. Yumruklar sıkılı. Avuçlarımız nasırlı ve çatlak..

Ve gözlerimiz yaşlı.

Galiba kendimize yazık ettik..

Adına da ne alakası var ise kader dedik.

Mazlumların garibanların biz ebabil kuşuyuz gülüm.

Gölgesini büyük sayan mağrur fillerin belalısıyız. Biz kısa çöpüz uzun çöpte hakkımız varda gözümüz gönlümüz yoktur.

Kiminin dilindedir memleketi götürürken der bana eyvallah.

Kiminin bir sigara gibi elinde bitince atar izmarit gibi kul hakkını..

 Onlar istikbal kaygısında biz insan kazanma hak rızası sevdasındayız.

Kul olma hesabındayız..

Aziz Sancar hocanın sözü bize rehber.

“Hiç çalmadım, günah olduğu için değil, karaktersizlik olduğu için.

 Muhtaçlara yardım ettim, sevap olduğu için değil, insan olduğum için

Hiç rüşvet almadım, haram olduğu için değil, etik olmadığı için.

Yani, “insan olmak” için, önce vicdanımız olmalı.”

O zaman birisi görür diye değil her işimiz Allah her şeyi görür bilir gibi yapmalıyız.

Yoksa insanlığa elveda..

İnsana elveda…