'Herkes işe gider, öğretmenler derse..'  güzel bir söz.

 Diyeceksiniz ki derse gitmek iş değil mi?       

İştir ama tüm öteki mesleklerden çok farklıdır.

Terzi gömlek üretir,

Doktor, şifa üretir.

Hukukçu, adalet üretir.

Belediye başkanı, yönetsel kararlar üretir.

Fırıncı ekmek, sanayici madde, insan emek üretir.

Sizler kimseyi hırsız, yolsuz, arzsız ve katil olsun diye yetiştirmediniz.

Ne olduysa hep sizin kattığınız mayadan sonra katılan tuzdan oldu.

Tuzu kokuttuk.

Böyle olduk.

İçimizden sizler gibi öğretmenler, polisler, işçiler, milletvekilleri, belediye başkanları,   cumhurbaşkanları dahi çıktık.

Ama mayamız hep sizdendiniz.

İlkokul öğretmenimi hep anarım. 

İstiklal Marşı’ında okurken saygısızlık yaptığımdan dolayı okulun ilk günü beni uyarıp kulağımı çekmesini hiç unutmam.

Bugün İlkokul öğretmenime attığım mesaja verdiği cevap karşısında gözyaşlarımı tutamadım.

Adem Pezük Öğretmenim mesajıma cevaben’’ Sizleri unutmadım. Fatih ve sen benim en çok sevdiğim çalışkan ve başarılı güz çiçekleriydiniz. Okulların Eylülde açılmasından dolayı... Gözlerinden öpüyor, başarılı çalışmalar dilerim.

Gümüşhane’ye selamlar ediyor ellerinizden hürmetle öpüyorum.

İşte sadece bir tek meslek aynı anda pek çok şey üretir ki, işte sizlerin yaptığı budur.

Bugün gözyaşı dahi ürettiniz.

Öğretmenim, yukarıda sayılanların hepsini üretmenin yanında bizlere bilgi, beceri, alışkanlık, tutum, fikir ve din, devlet, vatan sevgisi öğrettiniz. Eşsiz hazineler kazandırdınız.

Ana-babalık, sırdaşlık, arkadaşlık, liderlik, örnek olma rolleriyle de bizlerin yanında oldunuz.

İyi ki sizlerin tezgahın da bulunmuşuz.

İyi ki sizleri tanımışız.

Bizlere gönlünü, sofrasını, ömrünü paylaşan sizlere şükranlarımı arz ediyorum.

Her gün gönlümüzde, aklımızda ve fikrimizdesiniz.

Selam ve dua ile

Saygılarımla.

Öğrencileriniz.

Güz çiçekleriniz.