Neşet Ertaş'ın "Yine gönlüme bir hal oldu" dediği yerdeyim..

İnsan iki hâl üzeredir: Sevinç ve keder. Ama ben bu haller üzere değilim

Bende 3. bir hal var.

Adını koyamadığım.

 İster kederli, ister sevinçli ol, kederini ve sevincini öyle birine söyle ki, üzüldüğün zaman o da seninle birlikte üzülsün, sevindiğin zaman o da seninle birlikte sevinsin.

Bu arada ne kederliyim nede sevinçliyim..

Alıp başımı gidesim var..

Umutsuz bir vakayım.

Doktorlar, hocalar, falcılar, yapay zeka bana bir isim benim halime bir mana anlam veremedi.

Ben bende değilim bugün diyorum kimse değil diyorlar.

O zaman ben umutsuz bir vakayım.

Umudunu kaybetmiş birisi her şeyini kaybetmiştir..

Fakat benim umudum var.

Zaman en güzel ilaçtır.

Fakat gönlüme bir hal oldu derken Neşet baba esasen derdini dünya’ya dökmüş.

Dünya bir dert yeriymiş ki herkes içini yalan dünyaya döküp gidiyor.

Usta gibi çığırmak geliyor içimden.

Bugün bana bir hâl oldu

Yârden kara haber geldi

Vay, vay, vay, vay, vay, vay, vay

Vay, vay, dünya vay

Bu haber bağrımı deldi

Dediler ki "Menom öldü."

Oy, oy, oy, oy, oy

Oy, oy, dünya oy.

Eskiler der ki;

Soğuk söz duymuş bir gönül

Kırk yıl yaz görse ısınmaz..

Cahit Sıtkı Tarancı çok güzel anlatmış beni.

Ne ölümün hüznü var. Ne hayatın neşesi

‘’Nasılsın’’ samimiyetsizliği ile ‘’İyiyim’’ sahtekarlığı arasında bir yerdeyiz.

Arafta mısın? diyorlar..

Öyle bir yer mi var?

Ya varsın ya ölüsün.

Ama yaşayan ölülere kelimeler ne yapsın…

Ben burada yüreği rehin çocuklar serçenin gözyaşında ölürken.

Siz vurdumduymazlığınızla zehirlenmişsiniz.

Ne kadar?

O kadar..

Oy dünya oyyy..