Düzce’de kulisler kaynıyor. Şehir küçük, laf büyük. Herkesin kulağı bir yerlerden bir şeyler duyuyor. Ve o duyulanlar, artık gizli saklı değil. Çünkü Düzce’de birilerinin suyu ciddi ciddi ısınmış durumda.

Kimsenin ismini anmaya gerek yok. Zaten herkes kim olduğunu gayet iyi biliyor. Koltukta otururken işi savsaklayan, görevini sadece fotoğraf çektirmekten ibaret sananlar… Halka yakın gibi görünen ancak kopuk, vatandaşı umursar gibi görünen ama bir gram umurunda olmayan, sadece yukarılara selam duranlar… Vakit geldi. Zil çalıyor. Suyu ısınanlar, kaynamaya yakın!

Bazı makamlar geçicidir. O koltuklar kimsenin babasının malı değil. Liyakatı değil, sadakati önceleyenler; iş üretmek yerine dedikodu üretenler; eleştiriyi düşmanlık, öneriyi tehdit sananlar… İşte sizin için çanlar çalıyor.

Düzce'de artık kimse göz boyamaya tahammül etmiyor. Vatandaş, laf değil iş görmek istiyor. Göstermelik törenler, sosyal medya paylaşımları, bol süslü ama içi boş açıklamalar bir yere kadar. İcraat nerede? Hangi sorunu çözdünüz? Hangi vaadi yerine getirdiniz?

Şehir, sorumluluk almayan, çözüm üretmeyen yöneticilere dar geliyor artık. Ve evet, bazıları için yolun sonu görünüyor.

O yüzden naçizane tavsiyemiz şu:

Gitmekten korkmayın. Bazen gitmek, kalmaktan daha onurludur. Ama siz yine de giderken arkanızda iz bırakın; en azından çalışmadığınız, üretmediğiniz ama oturduğunuz yıllarla ilgili bir özür bırakın…

Suyu ısınanlara son sözümüz:

Bu şehir sizinle zaman kaybetmeyecek kadar değerli. Gidiciler belli oldu. Biz sadece “ne zaman” sorusunun cevabını bekliyoruz.

Kalın sağlıcakla....