Bir tosun aldım beşe

İnemiyor inişe

Hey gidi arkadaşlar

Yok bende eski neşe

Ah olmasa bu sevdaluk olmasa

Madem oldu olacak

Seven seveni alsa

Pandemi başladı başlayalı milletimizin çoğunda ,işlerde , tatlarda,düğünlerde,siyasette,dünyada eski neşe yok.

Yukarıdaki sözler dün vefat eden Cimilli İbo’nun bir eserinin sözleri. Cimilli İbo geçen sene yakalandığı Covid-19 hastalığını ağır geçirmiş fakat böbrek nakli olmuştu. Maalesef dünde kaybettik.Kendisine bir Karadenizli olarak Allah’tan rahmet diliyorum. Sevenlerine sabır diliyorum.

Karadeniz insanı kıpır kıpır olur. Deli dolu olur. Heyecanlı olur. Mert olur,sert olur ,dert olur ama genellikle adam olur. Çürük yumurta yok mudur o da olur ama az olur. Karadeniz gibiyim bazen gözü kara coşkun bazen içi kara ve suskun. Şimdiler de derelerimiz sularımız coşkun fakat sel felaketinden dolayı hepimiz kara ve suskunuz üzgünüz.

Karadenizli düz ovada yurt kurmaz. Tepeler dağlar yaylalar onun yurdudur. Fakat bu karadenizli mimarlar getirip evleri dere yataklarına yaptı yapalı iki yakamız bir araya gelmiyor. Niye Karadenizli mimar diyorum kimse evin altından geçen bir nehrin üstüne apartman dikmez de ondan.

Ama biz macerayı seviyoruz. Macera bizim kanımızda horonumuzda aşımızda var.

Karadeniz kızıyım ben umudumun bittiği yerde inadım başlar. Sözü bizim için yazılmış inadına dere yatakları inadına sel inadına üzüntü ve inadına ölüm.

Son zamanlarda Karadeniz e dair bir çok şey merak ediliyor. Şarkıları dinleniyor. Çok ilginç bir yanı vardır Karadeniz’in ikliminden mi havasından mı insanları da bir başkadır. Hele o sevgiliye övgü dolu şarkıların ardından dizilen beddualar “ne ettunuz da” dedirtir adama. Mükemmel yeşilliği, doğası, yaylası ile bir çok turistin cazip bulduğu bir yerdir.Düzce özellikle Kaynaşlı Batı karadenizin incisi deriz ve geçeriz. Düğünlerde kemence tulum ayrılmaz ikilimiz. Kendine ait yöresel tatları ve oyunları ile de yeri fark edilir. Ülkece beraberce özellikle Düzce’de bu farklı tatların içinde harmanlanıyor olmak insana mükemmel bir sevgi aşılıyor. Aynı ülkenin farklı tatları olarak birbirimize ait tüm bu güzellikleri bilerek değerlerimize ve birliğimize sahip çıkararak el ele ilerleyen bir ülke olabilelim.

Tövbe ettum daha gitmem Pazar’a oy oy.. Canli canli goydun beni mezara ooyy ooyy…Türküsü boşuna yazılmamış dedesine el sallayarak canlı canlı sele kapılan kardeşlerimize rahmet diliyor.Bu senede yaşanan bu sel felaketinden Esma Hanım,Uğurlu,Akçakoca’mızın acil dersler çıkarmasını diliyorum.

Ayrıca bugün 17 Agustos 1999 yılında meydana gelen Büyük acıların depremin 22.seneyi devriyesi. Deprem deyince Düzce’nin Kaynaşlı’nın  yüreğinin sızladığını 17 Agustos deyince bir abinin deyimiyle ‘’babamla annemi ellerimi kanatarak 2 gün hiç uyumadan bir şey yemeden bir yardım alamadan molozlardan cenazesini kendi ellerimle çıkardığım kara gün , cehennemden bir gün, kıyamet kopmuştu ve kimse kimseye yardım edemiyordu dediği onarılmaz açıların yıldönümü.

RABBİM TÜM ŞEHİTLERİMİZE, DEPREMDE YİTİRDİĞİMİZ, SELDE YİTİRDİĞİMİZ KARDEŞLERİMİZE RAHMET VE MERHAMET ETSİN. MEKANLARI CENNET OLSUN.

UNUTMA 15 TEMMUZU, UNUTMA DEPREMİ UNUTURSAN  SELİ, UNUTURSAN YANGINI FELAKETİ UNUTURSAN.

 Unutma unutulanlar,unutanları asla unutmazlar.