Nur içinde yatsın; iyi adamdı; bu toprakların aydınıydı.

Victor Hugo'un bir sözü vardır: İyi olmak kolaydır, zor olan adil olmaktır.

Doğuda en büyük sıkıntı adaletli bir toplumsal barışın sağlanamaması.

Buradaki adalet herkes için geçerli olan  adalet..

Fakat adalet kime göre? Neye göre? Nasıl adalet denmeye başladı mı her şey sıkıntıya giriyor.

Yokluklar içinde büyüyüp çocuk yaşta babasız kalan bir Türk’ün Kürt hareketinin öncüsü veya sözcüsü olması size garip gelebilir.

Fakat her kesimle oturup konuşabilen gökkuşağının yedi rengini kişiliğinde barındıran Sırrı Süreyya Önder aramızdan sessizce ve derinden ayrılıp gitti.

Sırrı LGBT’yi destekledi.

Sırrı DEM milletvekili ve PKK sempati duyardı.

Türkiye siyasetinin en kendine has isimlerinden biri olarak tanınıyordu.

2013 ile 2015 yılları arasındaki "çözüm sürecinde" önemli rol oynayan Önder, son aylarda PKK lideri Abdullah Öcalan ve hükümet ile görüşmeler yürüten İmralı heyetinde de yer alıyordu.

2010'da Birgün ve ardından Radikal gazetesinde köşe yazıları yazdı.

Önder, "farklı bir solcu profili" çiziyordu.

İslamcı-muhafazakâr kesimle de diyalog geliştirebilen biriydi. Bu kesimin TV'lerine çıkıyor, gazetelerine röportaj veriyordu.

Özellikle Ülke TV'de yayımlanan "Meksika Sınırı" programında konuk ve Kanal 24'teki "Kafa Dengi" programında programcı olarak performansı, muhafazakâr çevrelerde de dikkat çekmesi açısından önemli oldu.

Fakat bizden değildi ya birilerine göre adam değildi.

Cehennemlikti.

Müslüman değildi.

Sarı torbaya gireceklerden bir tanesi eksilmişti.

Bazı sağlık sorunlarını olduğunu kamuoyuna duyuran Önder bununla birlikte tüm konuşmalarında "barış için çalışmaya devam etme" mesajı verdi.

Şimdi keşke iyi bir Müslümandı diyebilseydik.

Fakat Dünya görüşlerimiz aynı değildi.

Bir gün bir asker evladımız şehit edildiğinde ağzını kelpeten açmadı. Şehit çocukları için üzüntüsünü bildirmedi. Kendi dünyasından ve PKK’dan korktu.

Fakat Sırrı Süreyya Önder gibi bu ülkede kaç adam var.

Bir elin parmaklarını geçmez.

Af edersiniz Türküm ama DEM milletvekiliyim diye bilecek kadar da Türk kelimesini ağzına alırken  utanan bir Türktü.

Bir gün vekil bir gün mahpus bir gün TBMM başkan vekili, bir gün Büyükşehir belediye başkan adayı, bir gün bir filmde bir oyuncu bir gün bir yazar bir gün bir aktivist bir günde bir ölü..

Allah taksiratlarını affetsin.

Ama tam bir Türkiyeli ilginç bir adamdı.

Ölünün arkasından kötü konuşulmazmış.

Bir kötülüğü varsa da kendine ait.

Adamdı.

İyi bir adamdı.

Barışın adamıydı.

Olabildiği kadar. Ama savaş demiyordu.

Bu ülkede Kürtler ne kadar rahat uyursa Türklerde o kadar rahat uyur.

Kürde huzur yok işse bu topraklarda huzuru bulamazsınız.

Şimdi de bir gökkuşağı..

Ülkede barış ikliminde açan bir gökkuşağı..

Yerin incinmesin..